ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻳﻚ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻋﻠﻤﻲ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﻲ ﺗﺮ ﺑﻨﻮﻳﺴﻴﻢ؟(ﺩﻭﻡ )
- ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺧﺎﺹ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺁﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻨﺪ. ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﺟﺎﺑﺠﺎﻳﻲﻫﺎﻱ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺩﺭ ﻣﺤﻞﻫﺎﻱ ﺍﺭﺍﻳﻪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﻮﺩ، ﻣﺜﻼً ﺑﺮﺧﻲ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻥﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎﻱ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺩﺭ ﺑﺤﺚ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻲ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﻧﺪ، ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺳﺮﺩﺭﮔﻢ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ. ﻣﻄﺎﻟﺒﻲ ﻛﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺤﺚ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﻮﺩ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺬﻑ ﺷﻮﺩ.
- ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﻳﻚ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺍﺳﺖ. ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩﺍﻱ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪﺍﻱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻧﻜﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺁﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻤﻲﺩﻫﺪ. ﻋﻨﻮﺍﻥﻫﺎﻱ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺣﺎﻣﻞ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﻲ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻤﺘﺮﻱ ﺟﻠﺐ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ، ﺑﻪﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩﻱ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺳﺮﻳﻊ ﻭ ﮔﺬﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﺠﻼﺕ، ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ. ﻋﻨﻮﺍﻥﻫﺎﻱ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺟﺬﺍﺏﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﻲ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻛﺎﻣﻞ ﺭﺍ ﻧﺮﺳﺎﻧﻨﺪ. ﻋﻨﺎﻭﻳﻨﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻟﻐﺎﺕ ﺍﻳﻬﺎﻡﺩﺍﺭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ، ﺟﺬﺍﺑﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻭﻟﻲ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺗﺒﻴﻴﻦ ﻣﺤﺘﻮﺍﻱ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻲ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ. ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻨﺎﺳﺐ، ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ.
- ﺧﻼﺻﻪ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺍﻫﻤﻴﺘﻲ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﻣﺴﺎﻭﻱ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﺳﺖ، ﮔﺎﻫﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺧﻼﺻﻪ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻳﻚ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻲﮔﻴﺮﺩ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻛﻨﺎﺭ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ. ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﻫﻢ ﻳﻚ ﻣﻄﻠﺐ ﺣﺎﻭﻱ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻗﻴﻤﺘﻲ ﻭ ﻣﻬﻢ ﺑﺎﺷﺪ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﻼﺻﻪ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻋﻼﻗﻪﺍﻱ ﺑﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ. ﺧﻼﺻﻪ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺷﻜﻞ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮﺩ؛ ﻧﻮﻉ ﺁﺯﺍﺩ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻳﻚ ﭘﺎﺭﺍﮔﺮﺍﻑ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻣﻮﻟﻜﻮﻟﻲ ﻭ ﺑﻴﻮﻟﻮﮊﻱ ﺳﻠﻮﻟﻲ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻮﻉ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻬﺎﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻛﻠﻴﻨﻴﻜﺎﻝ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦﻛﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺧﻼﺻﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﻮﺩ ﻳﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺁﻥ، ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﻭﺵ ﻳﻚﺑﺎﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻲ ﻭ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﻗﺮﺍﺭﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺭﻭﺵ ﻣﻨﺎﺳﺐﺗﺮ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﻨﻴﻢ.
- ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻣﺘﻮﻥ ﻭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ، ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﻣﺮﻭﺭ ﻣﺘﻮﻥ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ﻫﺪﻑ ﺍﺻﻠﻲ ﺁﻥ ﻃﺮﺍﺣﻲ ﻳﻚ ﻧﻘﺸﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻋﺎﻡ ﻟﺰﻭﻡ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺭﻭﺵﻫﺎ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺳﺆﺍﻝ ﺍﺻﻠﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺪﻑ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺍﺳﺖ، ﻣﻲﺭﺳﺪ. ﻳﻚ ﺗﺎﺭﻳﺨﭽﻪ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻛﻪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺭﺍ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻗﺒﻠﻲ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﻘﺎﻳﺺ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﻣﻲﺳﺎﺯﺩ، ﻋﻤﻮﻣﺎً ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻲﺷﻮﺩ.
- ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻮﺍﺩ ﻭ ﺭﻭﺵﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺗﺨﺼﺼﻲ ﻭ ﺑﺎ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﻛﺎﻣﻞ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﻮﺩ. ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻱ ﻛﻪ ﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ. ﻳﻚ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺷﺎﻳﻊ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ، ﺑﻴﺎﻥ ﻧﺸﺪﻥ ﺑﺮﺧﻲ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺿﺮﻭﺭﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭﻙ ﺻﺤﻴﺢ ﺭﻭﺵ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﺎﺯ ﻣﻲﺩﺍﺭﺩ، ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻔﻴﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺷﺮﻛﺖﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺤﺼﻮﻻﺕ ﺁﻥﻫﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺧﻼﺻﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻟﻴﺴﺖ ﺷﻮﻧﺪ.
- ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻧﻈﻢ ﻭ ﺗﻮﺍﻟﻲ ﻣﻨﻈﻢ ﺍﺭﺍﻳﻪ ﺷﻮﻧﺪ، ﺑﻴﺎﻥ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﻟﻲ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﭘﻴﺮﻭﻱ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺯﻣﺎﻧﻲ. ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺭﻙ ﺁﻥﻫﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭼﻴﺪﻥ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﭘﺎﺯﻝ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮔﻴﺞﻛﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﺯ ﺍﺭﺍﻳﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻏﻴﺮ ﺿﺮﻭﺭﻱ ﻛﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﭼﻨﺪﺍﻧﻲ ﺩﺭ ﺑﺤﺚ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺳﺮﺩﺭﮔﻢ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﺍﺻﻠﻲ ﻧﻴﺰ ﻛﻢﺭﻧﮓﺗﺮ ﻧﺸﻮﺩ. ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻳﻚ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺗﻲ، ﺍﺭﺍﻳﻪ ﻳﻚ ﻓﺮﺿﻴﻪ ﻭ ﺑﺤﺚ ﻭ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﻳﻚ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺎﻣﻼً ﺭﻭﺍﻥ ﻭ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻔﺴﻴﺮﻫﺎﻱ ﻛﺎﻣﻞ ﻭ ﺫﻛﺮ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎﺷﺪ. ﺗﻔﻜﺮﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪﻫﺎﻱ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺗﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺩﻻﻳﻞ ﻣﺴﺘﺪﻝ ﻭ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﺎﻣﻼً ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻲ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻛﻨﺪ.
- ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ، ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺗﻲ ﻭ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻣﺮﻭﺭﻱ ﻧﺸﺎﻥﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻓﺸﺎﺭ ﺑﺮ ﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪﻫﺎﻱ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻼﻗﻪ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﮕﺎﻡ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺭﻭﺯ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﺑﺮ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺍﻟﮕﻮﻫﺎ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻫﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻳﻚ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﺭﻙ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﻣﻲﺷﻮﺩ، ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺣﺠﻢ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻟﮕﻮﻫﺎ ﺟﻬﺖ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮﺷﺎﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ. ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻛﻤﺎﻛﺎﻥ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺭﺍ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺁﻥﻫﺎ ﻋﻼﻗﻪﻣﻨﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻳﺎ ﭘﺮﺳﺶ ﻭ ﭘﺎﺳﺦﻫﺎﻱ ﻣﻬﻤﻲ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﻳﻚ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﻣﻨﻄﻘﻲﺗﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺭﺍ ﺟﺬﺏ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺭﺟﺎﻉ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻲﺷﻮﺩ.
- ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﻭ ﻧﻜﺘﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﻘﺎﻟﻪﻧﻮﻳﺴﻲ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ: ﭘﻴﺎﻡ ﺍﺻﻠﻲ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﻘﺎﻟﻪ، ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﺪﻑ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻛﺮﺩﻥ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺍﺭﺯﺵ ﻭ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩﻫﺎ ﺑﻲﺗﻮﺟﻬﻲ ﻛﻨﺪ، ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎﻱ ﺍﻭ ﺑﻲﺗﻮﺟﻬﻲ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ.